Adoremus

Wierzę w świętych obcowanie

Spotykam osoby, które swą obecnością zostawiają w moim życiu trwały ślad. Do nich należał ojciec Piotr, jezuita. Kiedy kilka miesięcy temu dowiedziałam się, że jest ciężko chory zaczęłam się za Niego modlić, nie dyktując Panu Bogu co ma zrobić w tej sytuacji.

Ostatnio, wybrałam się na adorację Najświętszego Sakramentu do kościoła, przy którym mieszkał. Rzadko tam przychodziłam, bo nie było mi „po drodze”. Na drzwiach wejściowych zobaczyłam nekrolog z uśmiechniętą twarzą ojca Piotra, a do kościoła wnoszono właśnie trumnę z Jego ciałem…

Byłam zdumiona, bo poczułam się jakby On sam, osobiście zaprosił mnie na swój pogrzeb, dziękując w ten sposób za modlitwę. To wydarzenie przybliżyło mi artykuł Credo: „Wierzę w świętych obcowanie”. Tak rozpoczął się dla mnie Rok Wiary.

Joanna

^ Top

Myśli
o cierpieniu

Nikt z nas nie jest w stanie wyeliminować mocy zła, winy, która – jak to widzimy – nieustannie jest źródłem cierpienia. To mógłby zrobić tylko Bóg: jedynie Bóg, który stając się człowiekiem sam wchodzi w historię i w niej cierpi.
(Benedykt XVI)

***

Nie unikanie cierpienia ani ucieczka od bólu uzdrawia człowieka, ale zdolność jego akceptacji, dojrzewania w nim, prowadzi do odnajdywania sensu przez zjednoczenie z Chrystusem, który cierpiał z nieskończoną miłością.
(Benedykt XVI)

***

Zaakceptować drugiego, który cierpi, oznacza przyjąć na siebie w jakiś sposób jego cierpienie, tak że staje się ono również moim. Właśnie dlatego jednak, że staje się ono teraz cierpieniem podzielanym, że jest w nim obecny ktoś inny, oznacza to, że światło miłości przenika moje cierpienie. Łacińskie słowo con-solatio, pocieszenie, wyraża to w piękny sposób, sugerując «bycie-razem» w samotności, która już nie jest samotnością.
(Benedykt XVI)

***

Navigation

Wierzę w świętych obcowanie