Propozycja ołtarzy na Boże Ciało 2012

 

Kościół naszym domem

 

W rozważaniach podejmowanych przy ołtarzach w czasie procesji Bożego Ciała podjęty zostanie temat tegorocznej pracy duszpasterskiej: „Kościół naszym domem”.

1. Kościół w moim sercu

Od chwili chrztu świętego jesteśmy członkami Kościoła i jesteśmy z nim ściśle związani. My jesteśmy w Kościele, ale w pewnym sensie także Kościół jest w nas. Jest w naszych myślach, w naszych rozmowach, w naszym sercu. Jaki obraz Kościoła noszę w sobie?

W odczytanej Ewangelii słyszeliśmy słowa: „Czas mój jest bliski; u ciebie chcę urządzić Paschę z moimi uczniami”. Chrystus przychodzi do nas nie sam. Przyjmując Chrystusa, przyjmujemy braci. Jeśli w naszym sercu jest miejsce dla nich, to i my będziemy się czuli we wspólnocie wierzących, w której mieszka Chrystus, jak w swoim domu.

2. Kościół w mojej rodzinie

 

Naszym pierwszym doświadczeniem wspólnoty ludzi, która wierzy, która doświadcza pośród siebie obecności Chrystusa i z Nim na co dzień żyje, jest rodzina. Jako jeden z największych skarbów, jakie ludzkość posiada, jest narażona na wielorakie ataki zła. Ich siłą jest wzajemna miłość wszystkich członków rodziny, umocniona i pogłębiona przez przyjęcie sakramentu małżeństwa przez mężczyznę i kobietę. Wśród darów, które otrzymali, trzeba wyróżnić także łaskę bycia „domowym Kościołem”. Tej prawdzie powinni poświęcić wiele uwagi.

W odczytanej Ewangelii słyszymy o cudownym rozmnożeniu chleba i nakarmieniu całej rzeszy głodnych ludzi. W rodzinnej trosce o utrzymanie domu i wszystkich mieszkańców, trzeba nieustannie zwracać się do Jezusa, który jest obecny w życiu rodzinnym. Rodzinna modlitwa, pielęgnowanie chrześcijańskich zwyczajów, ma istotny wpływ na rozumienie Kościoła i odnajdywanie się w szerszej wspólnocie wierzących jako własnym domu.

3. Kościół zgromadzony na Eucharystii

 

Jednym z najważniejszych doświadczeń Kościoła jest jego zgromadzenie się na celebracji Eucharystii i innych sakramentów. Przy ołtarzu objawia się Kościół w swej wielorakiej tajemnicy, w swym wymiarze hierarchicznym i charyzmatycznym, w duchowym zjednoczeniu z Chrystusem i wspólnych modlitwach. W czasie Eucharystii objawia się również powołanie poszczególnych członków Kościoła. Widzimy wyróżnione miejsce kapłana i współodpowiedzialność wiernych świeckich za jakość przeżywanej celebracji. Każdy powinien w niej spełniać „tylko to wszystko, co do niego należy”.

Uczniowie idący do Emaus, o których przypomniała nam Ewangelia, stopniowo odkrywają obecność Pana pośród siebie. Gdy otwarły się im oczy znaleźli nowe siły do podjęcia zadań, które zostały im powierzone.

4. Kościół posłany do świata

 

Troska Kościoła o losy Ewangelii w życiu społecznym i politycznym, nowa ewangelizacja, parafie krakowskie oczekujące na peregrynację obrazu Jezusa Miłosiernego, miłosierdzie szczególnym imieniem ewangelizacji.

Ewangelia, odczytywana przy tym ołtarzu, mówi o jedności uczniów Chrystusa. Jednoczenie i zbliżanie ludzi do siebie, pokonywanie podziałów i niesprawiedliwości – to szczególne zadania chrześcijan posłanych do świata.